Łączenie rzeczowników złożonych

Język niemiecki obfituje w wyrazy złożone. Der Blumentopf to donica na kwiatki, a die Topfblume kwiatek doniczkowy.

A może wolicie coś dłuższego? Donaudampfschiffahrtsgesellschaftskapitän jest kapitanem towarzystwa żeglugowego statków parowych po Dunaju.

W matematyce znajdziecie całą masę liczb-tasiemców!

achttausendsiebenhundertsiebenundvierzig czyli 8747

Często rzeczowniki w języku niemieckim powstają przez połączenie dwóch innych rzeczowników. Może być ich oczywiście więcej niż dwa.

Takie wyrazy trzeba jakoś ze sobą połączyć, zespolić, scalić w jeden wyraz. Do tego celu wykorzystuje się między innymi element zwany Fugen-s. Tak jak pomiędzy płytkami w łazience znajdzie się fuga, tak w wyrazach złożonych pojawia się np. spółgłoska -s-.

Pytanie brzmi, czy są jakiekolwiek zasady, żeby wiedzieć, kiedy tego -s- użyć?

Na szczęście są! Dowiedzmy się, jakie.

Zasady łączenia rzeczowników złożonych z -s-

Jeśli dany wyraz składa się z dwóch części, to -s- między dwoma rzeczownikami, które go tworzą, pojawi się po takich sufiksach, jak: -heit, -keit, -tion, -ität, -ling, -schaft, -tum czy -ung. Te przykłady są na to dowodem:

• -heit –> Gesundheitswesen
• -keit –> Geschwindigkeitsbegrenzung
• -tion –> Kommunikationsmittel
• -ität –> Universitätsbibliothek
• -ling –> Schmetterlingsgeburt
• -schaft –> Mannschaftssport
• -tum –> Eigentumswohnung
• -ung –> Meinungsfreiheit

Poszukajcie swoich wyrazów z -s- i sprawdźcie, czy ta zasada naprawdę działa.

Miłej zabawy!